Woensdag 23-7 Jingxi

Gisteren dachten we nog dat het aan het tijdstip van ontbijten lag en dat er weinig westers ontbijt aanwezig was, maar dat bleek vanmorgen niet zo te zijn. Er stonden alleen maar Chinees ontbijt en om nou 's-morgens aan de noedels te gaan zitten, gaat ons een beetje te ver. Op onze tafel ligt een soort van bestelbon. Hierop kunnen we aankruisen wat we willen eten en dan wordt het gemaakt. Op zich wel prettig, maar niet als je er vanuit gaat dat je het ontbijt pakt en begint met ontbijten. Nu wordt het dus heel snel eten, want het duurt even voor het bestelde ontbijt uit de keuken komt en we moeten om 10.00 uur vertrekken richting Jingxi.
Het vertrek loopt dus iets vertraging op. Als we dan vertrekken stoppen we in Nanning nog even om geheugenkaartjes voor de videocamera te kopen, want mijn kaartje is vol. We komen in een 6 verdiepingen tellend elektronica shopping centre uit. Zover je kunt kijken alleen maar computers, printers, mobiele telefoons, etc. en voor prijzen waar je het in Nederland niet voor kunt kopen.
We gaan op pad richting Jingxi. Hannah hadcgisteren gezegd dat het ongeveer 4 uur rijden was, maar vandaag blijkt dat afstand en tijd in China relatief zijn, want we zitten bijna 6 uur (!!) in een busje. Het eerste stuk is over de snelweg, maar het tweede stuk moeten we binnendoor door de bergen. Dit is af en toe een aardig survivaltocht. Eerst komen we een ondergelopen stuk weg tegen (het heeft hier de afgelopen dagen heel veel geregend agv de tyfoon). Daarna staan we in de file. Waarom is in eerste instantie niet duidelijk, maar onze chauffeur rijdt langs de file (dat is hier vrij normaal hebben we gemerkt) en dan komen we 2 frontaal gebotste vrachtauto's tegen. Er is een heel smal strookje langs een van de vrachtauto's en onze chauffeur doet een poging en gelukkig kunnen er langs, want anders kun je hier zomaar 4 of 5 uur stilstaan. We rijden de bergen in tussen de rijstvelden door. Dit geeft er mooie plaatjes met de begroeide, ronde bergen op de achtergrond. We stoppen onderweg nog even om een waterval te bekijken en rijden dan het laatste stukje richting Jingxi. Net voor Jingxi ligt nog een survivalobject. Ze zijn de weg aan het verbouwen en het verkeer moet over hobbels en bulten langs deze bouwput. Ook dit laatste obstakel wordt overwonnen en dan zijn we eindelijk in de geboorteplaats van Libin.
Jingxi is voor Chinese begrippen een dorp op het platteland. Als we bij het door ons geboekte hotel aankomen staan er een hele hoop meubels buiten. Hannah vertrouwt het niet en gaat het hotel eerst bekijken. Ze komt met de mededeling terug dat het agv een verhuizing een rommeltje is in het hotel en dat we naar een ander hotel gaan. We vinden vrij snel een ander hotel. Hannah gaat het hotel opnieuw eerst bekijken en onderhandelt over de prijs. Ze komt me de mededeling dat het hotel goed is, maar er zijn 2 problemen, namelijk dat we maar 1 nacht kunnen blijven en we morgen dus op zoek moeten naar een ander hotel voor onze tweede nacht in Jingxi en daarnaast heeft het hotel alleen maar Chinees ontbijt. Dit laatste begrijpen we niet, want er staat met grote letters international hotel op de ramen en het hotel heeft een westers restaurant. Achteraf blijkt dat je in China een ster voor het restaurant krijgt als je een westers restaurant hebt. We besluiten toch maar een nacht hier te verblijven en Hannah gaat vanavond na het eten op zoek naar een ander hotel.
Door onze survivaltocht en het gebeuren met het hotel is het te laat geworden om nog naar de oude lokatie van het kindertehuis, de vindplaats en mogelijk naar het nieuwe kindertehuis te gaan . Dat wordt morgen. Het is nog steeds de vraag of we in het kindertehuis binnen mogen. Dat wordt hopelijk morgen duidelijk.
Na het inchecken gaan we op zoek naar een restaurant. De lokale chinezen eten veelal op straat, maar daar zijn onze magen waarschijnlijk niet op geprepareerd. We vinden een restaurant, maar dit restaurant heeft alleen complete familie-/groepskamers. Na overleg van Hannah met de manager mogen we met ons 5-en gebruik maken van zo'n kamer.
Na het eten lopen we nog een stuk door Jingxi en door een nieuw aangelegd park bij de rivier. We zijn een attractie. Er wordt zelfs af en toe gewezen als we er aan komen gelopen, zodat iedereen kan kijken. Libin geniet tijdens de wandeling en heeft veel plezier. Ze zegt dat ze door haar plaats loopt en dat ze hier al eerder was dan wij en dat klopt natuurlijk.

Morgen gaan we dus op zoek naar het oude kindertehuis en de vindplaats. Hopelijk mogen we ook het nieuwe kindertehuis toch nog van binnen zien. Dit is een grote wens van Libin, maar of het ook echt kan hangt af van de medewerking van de directeur. Afwachten dus.