Vrijdag 14-11 San Andrés Azumiatla

Vanmorgen ging de wekker om 4.30 uur, want we moesten om 5.00 uur ontbijten en een half uur later vertrekken naar de bouwplaats. Het opstaan was niet zo'n probleem, want we zaten nog in het Nederlandse slaapritme, dus half 5 is dan in Nederland al half 12!
De reis naar San Andrés Azumiatla, onze bouwlokatie, verliep goed. Onze begeleider vanuit Techo (de vrijwilligersorganisatie die hier alles regelt) had voor onderweg nog een handwerkuurtje ingebouwd. Onderweg stoppen we in de stad Puebla, de 4e stad van Mexico. Dit is een moderne stad van 1,3 miljoen inwoners. In Puebla stoppen we over in de bussen van Techo en maken we voor het eerst kennis met de vrijwilligers die samen met ons de huisjes gaan bouwen. We moeten vanaf hier nog een half uurtje rijden.
Hoe verder we van Puebla af kwamen hoe armoediger de omgeving werd. Na bijna 2,5 uur kwamen we aan op de bouwlokatie. We slapen in een schooltje dat een stukje van de hoofdweg ligt. We moeten onze bagage via een soort van dalletje naar het schooltje dragen. We kunnen nog niet in het schooltje, want de kinderen hebben nog les. Techo deelt ons in de bouwteams in en we maken kennis met ons team en de hele groep. Het gaat niet alle te snel.
Na verloop van tijd gaan we richting onze bouwplaats. Dit is ruim 20 minuten lopen. Onderweg komen we redelijke huizen tegen, maar ook slechte woningen. Het valt mij op dat er veel kleine winkeltjes zijn. Als we op onze bouwplaats aankomen, blijkt dat we 2 huisjes bouwen vlak bij elkaar. Een voor opa en oma en een voor de zoon met zijn gezin. Ons gezin bestaat uit 2 volwassenen en 2 kinderen. De ouders zijn heel erg positief ingesteld. De man des huizes werkt en probeert overal het beste van te maken. Het oudste kind is een jongen van 7 en is zwaar autistisch. Je kunt met hem helaas geen contact maken. 's-middags komt de jongste thuis. Dit is een meisje van 4. Na verloop van tijd en de inzet van bellenblaas ontdooit ze langzaam. Er komt een prachtig, speels en soms heerlijk ondeugend kind tevoorschijn. Hier gaan we nog leuke dingen mee beleven.
We gaan bouwen op een plek in het tuintje van de familie. De plek is helemaal schuin en zal eerst een beetje vlak gemaakt moeten worden. Dit blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. De plek ligt vol stenen en stronken van planten en bomen. We zijn bijna 3 uur verder voordat we kunnen starten met het eerste paaltje voor de fundering. Dit is veel passen, meten en hakken. Tussendoor wordt er gegeten bij de bewoners van het huisje. Ze hebben de ingrediënten van Techo gekregen en hoeven dus alleen maar te koken. Het eten smaakt niet verkeerd, maar voor de zekerheid eten we niet te veel. Om half 6 stoppen we, want we moeten ook nog bijna een half uur terug lopen en dan begint het donker te worden. Uiteindelijk hebben we 4 paaltjes staan. Morgen dus nog 11 te gaan.
Na terugkomst in het schooltje, horen we van alle andere de verhalen. Deze zijn heel verschillend. Zowel over de families als de bouwlokaties. Na de nodige verfrissing met vochtige washandjes en doekjes krijgen we eten. Techo heeft voor alle deelnemers (we zijn hier met bijna 80 mensen!!) hamburgers gebakken. Het eten smaakt goed na zo'n dag.
Na het eten blijven we nog heel even verhalen uitwisselen en daarna vallen we allemaal uiterlijk om 21.30 uur op onze bedjes. Moet maar met een goed gevoel over de eerste dag en allemaal benieuwd wat morgen brengt.