Zaterdag 19-7 Maoming

Vanmorgen moesten we vroeg ( 6.30 uur !!), want direct na het ontbijt vertrekken we richting Maoming waar het kindertehuis van Yue staat. Yue is moe en net als wij een beetje gespannen. Wat zullen we vandaag mee gaan maken.
Ons busje brengt ons naar Maoming, blijft daar bij ons en zal ons morgen ook weer terug brengen naar Guangzhou. Het is een rit van ruim 4 uur over de snelweg. Hoe dichter we bij Maoming komen, hoe meer energie Yue lijkt te krijgen, maar dat zal de spanning zijn. Als we door Maoming rijden valt mij op dat er in 9 jaar tijd een hoop veranderd is. De grouwe stad van toen is nu een moderne Chinese stad aan het worden. Als we bij ons hotel aankomen klinkt er gejuich op vanaf de achterbank. Het blijkt een 5 sterren hotel te zijn en dat telt voor de dames.
Na hetcinchecken hebben we heel even de tijd om te lunchen. Meteen daarna moeten we ons omkleden (we willen er toch een beetje netjes uitzien als we naar het kindertehuis gaan) en moeten we nog wat bruikbare kadootjes voor het kindertehuis kopen. Hannah heeft aan de directrice gevraagd waar ze om verlegen zitten en dus wordt er een rijstkoker, melkpoeder voor de baby's en paraplu's gekocht.
Dan is het zover en stappen we in ons busje en gaan we naar het kindertehuis. Yue heeft buikpijn van de spanning. Na een kwartier draaien we een straatje in en herken ik de omgeving. Hier ligt het kindertehuis! Als we stoppen worden we direct door de directeur, de oude verzorgster van Yue (zij is al met pensioen, maar is speciaal voor ons teruggekomen) en een aantal medewerkers/-sters van het kindertehuis ontvangen. We worden op de foto gezet en dan gaan we naar binnen. Het enige dat veranderd is, dat er nog meer kinderen verblijven en dat een aantal ruimten anders wordt gebruikt. Ik ben hier 9 jaar geleden ook geweest en kan me nog heel veel herinneren van toen. We gaan na het handen schudden meteen door naar de verdieping waar de kinderen verblijven. Een groep kinderen is in een soort van speelkamer. We mogen daar naar binnen. Yue vind het in eerste instantie wel spannend, maar ze krijgen van de directrice snoepjes om aan de kindjes te geven. Yue gaat samen met Libin aan het uitdelen en je ziet haar ontdooien. De meiden vinden het geweldig (de Chinese kindjes zie je ook genieten) en onze meiden vinden het jammer als we naar de volgende ruimte moeten. De volgende ruimte was de ruimte waar het bedje van Yue toendertijd stond. Hier hebben we rondgekeken en kregen we uitleg van het huidige gebruik van de ruimte en de keuken, want die is anders dan vroeger. Natuurlijk hebben we foto's gemaakt van Yue op de plek waar haar bedje ooit stond. Na de ruimte gingen we naar de volgende ruimte met spelende kinderen. Ook hier weer snoepjes uitdelen, maar Yue niet want het "stonk" in de ruimte. Er was ook nog een ruimte met oudere kinderen. In eerste instantie wilden Libin en Yue met deze kinderen kleuren, maar daar werd toch van afgezien.
Na het bezoek aan de kinderen was het tijd om te praten met de mensen van het kindertehuis en de verzorgster van Yue. We komen extra dingen te weten en krijgen zelfs inzage in het dossier van Yue dat in het kindertehuis is. De verzorgster vertelt dat Yue vroeger een lief kindje was, die haar altijd begroette als haar dienst begon. We krijgen foto's van Yue in het kindertehuis en Yue en Libin krijgen kadootjes van de directrice. Ook wij hebben kadootjes voor het kindertehuis en voor de verzorgster en geven die af. Het fotoboekje dat Yue heeft gemaakt valt in de smaak zo lijkt het en ook over het boekje over 's-Hertogenbosch worden vragen gesteld. Aan het eind van dit officiële gedeelte geven we de kadootjes die we vanmiddag hebben gekocht.
We denken dat het nu klaar is, maar de directeur gaat met ons mee naar de vindplaats van Yue. Dit blijkt een regel te zijn. Als we op de vindplaats die de directeur aangeeft aankomen herken ik er niets van. Dit is niet de vindplaats van Yue, want daar zijn we 9 jaar geleden ook naar toe geweest. Hannah geeft aan dat we morgenvroeg terug gaan om de juist plek te zoeken. Wordt vervolgd dus.
Aansluitend worden we door de directeur uitgenodigd om met hem te gaan eten. Ook de verzorgster en onze chauffeur (Yue vond dit super dat hij ook mee mocht) gaan mee. We komen in een groot restaurant terecht waar we lekker eten en een aantal streekgerechten voorgeschoteld krijgen. Yue moet naast de verzorgster komen zitten en die neemt haar taak van toen weer op zich. Yue moet blijven eten (uitspraak Yue: "Die mevrouw bleef mij maar eten geven!"). Dan is het tijd om afscheid te nemen. We bedanken de directeur van het kindertehuis en natuurlijk de verzorgster. Yue neemt afscheid van haar met een heuse knuffel. Dit ziet er heel aandoenlijk uit, maar voelt tegelijkertijd ook erg goed.
Bij terugkomst in het hotel stelt Hannah voor om nog naar een boekwinkel te gaan. In het dossier van Yue stond namelijk dat zij gevonden is door iemand die in de boekwinkel werkte. We gaan op pad en niet met ons vertrouwde busje, maar met de gewone bus. We betalen € 0,80 voor 5 (!!) personen. In de boekwinkel kennen ze de naam van de persoon niet helaas. Ook dit krijgt morgen nog een vervolg, want Hannah heeft ook het huisadres en misschien gaan we dat morgen proberen.

Dit was het einde van een hele intensieve dag voor ons allemaal. Yue heeft het goed op kunnen pakken denken wij en geeft zelf ook aan dat ze het heel fijn vond om haar kindertehuis en de verzorgster nog eens te zien. Morgen gaan we in de ochtend verder met onze speurtocht in Maoming en dan daarna terug naar Guangzhou, want maandag vliegen we door naar Nanning in de provincie Guangxi, waar Libin haar roots heeft.

Tot morgen!!