Donderdag 17-7 Guangzhou

Vandaag de eerste dag dat we uit hebben kunnen slapen. We moesten de meiden zelfs om bijna half 10 in hun eigen kamer (ze slapen in de kamer naast ons) wakker maken! Toen op naar het ontbijt. Wat een keuze en luxe. Smullen dus.
Na het ontbijt ontmoeten we Hannah. Zij vertelt ons dat ze contact heeft gehad met de directrice van het kindertehuis van Yue. Ze heeft vandaag nog een aantal keren contact over de situatie m.b.t. de tyfoon die richting China komt. Maoming, de geboorteplaats van Yue ligt in het gebied dat waarschijnlijk ook invloed van de tyfoon zal ondervinden en dan is het de vraag of we morgen moeten gaan. Afwachten dus.
De meiden willen dolgraag zwemmen. Het hotel heeft een zwembad op het dak, dus zwemspullen halen en op naar de 9e verdieping om even af te koelen, want het is inmiddels 33 graden en het is pas 11.30 uur.
Om 14.30 uur staat het busje voor ons klaar om ons naar het archief van Guangdong (zo heet de provincie hier) te brengen. In het archief mogen we het (adoptie)dossier van Yue inzien. Bij aankomst worden we ontvangen door een medewerkster van het registratiebureau. Naar wat formaliteiten krijgen we in een soort van leeszaal het dossier overhandigd en mogen we aan een tafel plaats nemen om het dossier te bekijken. Een aantal stukken komen ons bekend voor, want die hebben we zelf in 2005, toen we Yue op gingen halen, nog ingevuld. Een aantal andere stukken zijn nieuw voor ons. We krijgen geen kopieën mee naar huis, dus het moet illegaal. Alle fototoestellen moesten ingeleverd worden, behalve mijn toestel en mijn telefoon. Die laatste is net klein genoeg om onopvallend foto's van een aantal stukken en zelf van een fotootje van Yue toen ze in het tehuis aankwam te maken. Hebben we ons eigen dossier toch ook weer wat completer.
Hannah vertaalt tijdens het bekijken van het dossier de nodige zaken. Yue luistert soms heel aandacht en reageert verontwaardigd met "Hoezo gevonden en neergelegd." als ze hoor dat ze door iemand is gevonden encdaarna naar het kindertehuis is gebracht. Naar dit uitgelegd te hebben, is de verontwaardiging verdwenen en wil ze zelf in haar dossier kijken en een afdruk van haar voetje, gemaakt toen ze in het kindertehuis aankwam, overtrekken. Opmerking van Yue: "Want dit wil ik op school laten zien."
Na het bezoek aan het archief stelt Hannah voor om het centrum van Guangzhou in te gaan en daar ook te eten. Het busje zet ons in het centrum af en wij duiken daarna letterlijk onder de grond, want onder een groot plein en de straat ligt een gigantische shoppinghall. Winkels en winkeltjes zo ver je kunt kijken, dus shopping time voor de dames. Libin en Yue passen schoenen met hele hoge hakken. Bijna alle Chinese dames hebben die hier aan, want dan lijken ze groter. Daarna laten ze voor omgerekend € 2,00 hun nagels lakken. Na een half uur zijn de nagels van de dames schoon gemaakt, bijgevijld en netjes gelakt. Ze kunnen dus weer over straat. Na de nodige winkeltjes te hebben gezien, komen we in de grootste boekwinkel van Guangzhou terecht. 6 verdiepingen boeken. We kopen een paar boekjes om Chinees te leren schrijven en gaan daarna eten.
Na het eten gaan we met de metro terug naar ons hotel. In het hotel aangekomen krijgt Hannah bericht van de directrice van het tehuis in Maoming. Ze hebben een waarschuwing voor de tyfoon gehad en ze liggen in het risicogebied. Dit betekent spoedoverleg. Wat doen we. Het risico dat we Maoming niet kunnen bereiken is aanwezig. Daarnaast kunnen we waarschijnlijk niets als het overmatig regent en stormt. We besluiten om morgen niet naar het tehuis te gaan en dit bezoek naar zaterdag te verplaatsen. Hopen dat de tyfoon dan ver genoeg weg is en het gebied begaanbaar is. In het uiterste geval kunnen we nog besluiten om het bezoek op zondag te plannen en onze vlucht van maandag naar Nanning te verzetten. Het bezoek aan het kindertehuis is te belangrijk om dit te laten lopen, maar dan wel zonder onnodig risico te lopen.

Morgen meer!!