Maandag 21-7 Nanning

Vanmorgen was het weer vroeg opstaan, want vandaag vliegen we naar Nanning, de hoofdstad van de provincie Guangxi. Dit is de provincie waar Libin vandaan komt.
We zitten nog niet in het busje of de volgende verrassing van onze reis dient zich aan. Hannah heeft een bericht gehad van miss Ma, de ex-directrice van het kindertehuis van Libin. Ze is in Nanning om dingen voor het kindertehuis te regelen en wil ons vandaag of morgen graag in Nanning ontmoeten. De dag hangt nog af van de voortgang van de dingen die ze moet doen.
We zijn ruim op tijd op het zeer moderne vliegveld van Guangzhou en kunnen op ons gemak inchecken en richting het vliegveld. Op de bagagetrollies zit zelfs navigatie, zodat je de juiste gate kunt vinden. Het vliegtuig vertrek met een beetje vertraging en na een vlucht van een uur landen wecop het oude vliegveld van Nanning. Over enkele maanden zal de nieuwe terminal geopend worden en zal er van oud geen sprake meer zijn.
De weg van het vliegveld naar de stad is onherkenbaar veranderd. Reden we 11 jaar geleden (bijna 11 jaar geleden waren we ook hier) nog tussen de rijstvelden door, nu is het een strakke 3 baans snelweg geworden. Als we Nanning naderen is ook de stad heel erg veranderd. 11 jaar geleden was het een relatief kleine stad, met niet al te veel hoogbouw. Nu is het grote Chinese stad geworden met heel veel hoge moderne gebouwen. Op sommige plekken is de stad een bouwput, want er wordt hard door gebouwd aan complexen, metro (volgens Hannah duurt dit project al 7 jaar en komen daar nog 2 jaar bij. Waar kennen we dit verhaal toch van) en wordt de stad op dit moment op een aantal plekken opgeknapt, want in oktober vinden hier de jeugd wereldkampioenschappen gymnastische gymnastiek plaats.
We komen aan bij ons hotel. Dit is hetzelfde hotel als waar we 11 jaar geleden verbleven toen we Libin op gingen halen. De meiden glunderen weer want er staan 5 sterren onder het naambordje. Vroeger was het dit ook, maar tegenwoordig zijn vooral de kamers wat gedatteerd en mag het hotel eigenlijk geen 5 sterren meer hebben. De herinneringen en het zwembad maken dit echt snel goed. Want na het inchecken en het hebben van een snelle lunch moet er gezwommen worden. Nu komt de tegenvaller voor de meiden, want er mag alleen gezwommen worden met een badmuts op. Dit geldt ook voor vaders met weinig haar en dus worden er 3 badmutsen gekocht (Lieke wil er nog niet aan en gaat liggen lezen). In het zwembad ontmoeten we een vader met 2 geadopteerde dochters. Zij komen ook uit Nederland, gaan morgen door naar een volgende plaats, maar zijn vanaf komend weekend ook in het vakantieresort The Giggling Tree. We zullen ze daar dus waarschijnlijk weer gaan ontmoeten en dan kunnen de meiden verder met elkaar spelen.
Het bericht van miss Ma is gekomen. Ze wil ons vanavond graag ontmoeten. We moeten om 20.00 uur aan de andere kant van de stad, in het nieuwe deel van Nanning zijn. Om half 8 stappen we in de taxi. Libin vindt het een beetje spannend, want hoe zal miss Ma reageren. Onderweg vertelt Hannah dat miss Ma had gevraagd hoe Libin er nu uit zag. Toen Hannah had verteld dat Libin een mooie meid was geworden, had miss Ma geantwoord met "Uit Jingxi (plaats waar het kindertehuis van Libin staat) komen alleen maar mooie meiden!". Libin moet hier wel om lachen. We hebben afgesproken elkaar in een koffiebar te ontmoeten. Als we even hebben gewacht, komt miss Ma er aan. Wij stellen vragen die Hannah vertaalt voor miss Ma en die worden dan uitgebreid beantwoord door miss Ma. Libin was vroeger een lievelingetje van haar bijkt tijdens het gesprek en dat komt nu ook weer boven. Regelmatig komt er een aai over het hoofd of de arm van Libin. Het was een klein kindertehuis en dat blijkt ook wel uit de gedetailleerde antwoorden die miss Ma op onze vragen, maar vooral op de vele vragen van Libin kan geven. Na ruim 1,5 uur is het gesprek ten eind. We geven nog een aantal kadootjes aan miss Ma en dan lijkt het over. Libin is een beetje teleurgesteld, want ze wil graag dat miss Ma met ons gaat eten. Daar is het nu echter veel te laat voor en de meiden zijn moe. Miss Ma denkt even na en zegt dan dat ze morgen, als haar tijd het toe laat met ons gaat eten. We nemen afscheid met de gedachte dat we haar nog zullen zien.
Inmiddels is het 22.00 uur en moet er toch nog even gegeten worden. We besluiten ergens snel wat rijst en noedels te eten en gaan dan met 2 meiden die heel erg moe zijn richting hotel, waar ze naar aankomst heel snel in slaap vallen na een lange en wederom bewogen dag. Voor Libin helemaal natuurlijk, want die zit binnen 5 uur na aankomst in haar provincie met "haar" miss Ma te praten.

Morgen hebben we een rustdag. Niets hoeft (behalve vóór 10.30 uur eten) en alles kan. We zien het morgen wel. Eerst nu lekker slapen.